De Waddenzee is de ondiepe kustzee tussen de Waddeneilanden en het vasteland langs de noordkust van Nederland, de noordwestkust van Duitsland en de westkust van Denemarken. Ruim 2/3 van de Waddenzee is intergetijdegebied, bij hoogwater staat het onder water en bij laag water valt het droog. Al dat water stroomt tussen de eilanden en door de geulen van Noordzee naar Waddenzee en weer terug, en neemt daarbij ook zand en slib mee. Door de beschutting van de eilanden is er op de Waddenzee veel minder golfslag dan op de Noordzee. De bodem van de Waddenzee is ook veel slikkiger dan de Noordzee. Ondank de afsluitingen van Amstelmeer, IJsselmeer en Lauwersmeer is de Waddenzee nog altijd het grootste getijdegebied ter wereld en belangrijk leefgebied voor diverse trek- en broedvogels en zeehonden. Het staat op de UNESCO werelderfgoedlijst en is onderdeel van het Europese Natura 2000-netwerk van belangrijke natuurgebieden.
De visserij op de Waddenzee is al zo oud als de bewoning van het Waddengebied zelf. Veel traditionele visserijen maken gebruik van het getij, bijvoorbeeld door bij laag water op de plaat schelpdieren te verzamelen of door kort voor laag water prielen af te zetten zodat de vis niet met het laatste water mee naar de diepere geulen kan zwemmen. Dit soort visserijen richten zich op soorten die met eenvoudige middelen op ondiep water te vangen zijn, zoals harder en bot.